بانوی بزرگ ایمان حضرت زینب (س) در سال پنجم هجری دیده به جهان گشود. او سومین فرزند ارجمند خاندان وحی و رسالت و دودمان پاک و بلندآوازه‏ ی امامت بود.آنگاه که آن حضرت دیده به جهان گشود، نیای گرانقدرش پیامبر بزرگوار اسلام، نام او را «زینب» نهاد. واژه ‏ی مقدس و جانبخشی که از «زین» و «اب» شکل گرفته است و به مفهوم زینت و آراستگی پدر می‏باشد.

این بانوی بزرگ، هم دارای زندگی درخشان و تاریخ سرشار از فضایل انسانی و ارزشهای اخلاقی است و هم همه‏ ی مراحل زندگی الهام‏ بخش و درس ‏آموزش با حوادث اندوه بار و درد و رنج آمیخته بود.

                                                                    برای تو می نویسم،

                                                                           ای زینب!

                                                    ای که فریاد با تو آغاز شد و بیداد با تو رسوا!

                                                                          ای آزاد اسیر!

                                                                  ای قامت سبز اعتراض!

                                                                     ای نهال بارور ایثار!

                                                                   ای جاری زلال متانت!

                                                                  ای آیه صراحت و عفت!

                                                                     ای آذرخش خشم!

                                                                ای مظهر لطافت و رحمت!

                                                         چگونه می توان تو را گفت، تو را نوشت.

                                                             قلم در ابهامِ شناختت مانده است.

                                                       انسان، در زیبایی کامل در تو متجلی است.